Goede voornemens bestaan al jaar en dag.

​

Je herkent het vast wel: 

Je begint het nieuwe jaar vol goede moed.  Met de belofte aan jezelf wat te veranderen.

​

Vastberaden, met de focus op je doel, sta je klaar aan de start.

1 januari, middernacht.

De hele wereld spreekt wensen voor het nieuwe jaar uit en heft het glas op wat komen gaat.

​

En voor jou, voor jou zijn die knallende champagnekurken het startschot om er Formule 1-gewijs in te vliegen.  

Vol energie, goesting en excitement begin je aan de eerste rondjes op het nieuwe parcours.

Trots op de eerste bochten en uitschuivers die je weet te ontwijken.  

Je klopt jezelf op de borst... zie mij, zie mij... Je bent goed bezig met jouw nieuwe voornemens.

​

Maar dan komt plots een venijnige haarspeldbocht.  Een dag dat je overladen wordt door de dagelijkse beslommeringen.  Je hoofd staat helemaal niet op die goede voornemens.  En, je verliest de controle over het stuur. 

De Formule 1-wagen waar je zo goed mee was vertrokken gaat aan het slippen.

​

Je stuurt bij en met een paar tikken tegen de vangrail krijg je hem terug on track.

​

Maar, je bent uit het oog verloren dat er nog andere auto's meeracen met jou.  Die jou heel graag van de baan willen rijden.  Jouw gedachten, jouw overtuigingen, jouw automatische piloot,...

Ze geven jou wat serieuze tikken.  Een duw links, een bumper in je achterste, nog een andere tik links.

Alles om jou een andere richting uit te sturen.

​

Jouw co-piloten hebben kracht.  En ze halen het van jouw doorzetting.

Je slaagt er niet in jouw wagen op het circuit te houden en strandt in de gravel naast de tarmac.

​

Daar sta je.

Ontgoocheld, teleurgesteld. Schouders hangend naar beneden.

Omdat je er (weer) niet in geslaagd bent de finish te bereiken.

Omdat de zwart met witte vlaggen ook dit jaar niet voor jou zwaaien.

Maar voor je het weet, heb je die goede voornemens alweer netjes in de vergeethoek geduwd.

En neemt het leven weer een loopje met jou.