Dit ben ik.
Ik ben ervan overtuigd dat we met z’n meer kunnen genieten van wat het leven te bieden heeft. En, dat we resultaten kunnen bereiken door slimmer te werken. Door te focussen op de essentie. Door anders met onze tijd om te gaan. Ik geloof dat ieder van ons gelukkiger kan zijn als er tijd vrijkomt voor wat er voor elk van ons echt toe doet. Voor mij een manier van leven die me toelaat te experimenteren, te ontdekken, te groeien. En dat, dat gun ik jou ook! Barbara
Hoi, ik ben Barbara, bijna 40-er, levensgenieter en drijvende kracht achter Tikhodza.
Tikhodza staat voor ‘We kunnen het’ en dat is iets waar ik stellig in geloof. Samen kunnen we het. Eenvoud in de complexiteit brengen, orde in de chaos scheppen.
Ik word gelukkig als ik mensen kan laten groeien als persoon en professional. Samenwerken om zo mooie dingen te realiseren, is wat mij motiveert. Mensen zien schitteren in wat ze doen, geeft me energie.
Ik geloof heel sterk in persoonlijke ontwikkeling, de kracht van de natuur als inspiratiebron en in het cliché ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’. En dat vertaalt zich in mijn dagdagelijkse leven.
Ik houd van reizen en het leven binnen andere culturen, een lekkere maaltijd en een goed glas wijn in het gezelschap van vrienden en familie. Voor mij hoeft het allemaal niet groots en veel te zijn: ik ben het meest in mijn nopjes op die alledaagse momenten en laat me graag verrassen door de wonderen van iedere dag.
Hoi, ik ben Barbara, bijna 40-er, levensgenieter en drijvende kracht achter Tikhodza.
Tikhodza staat voor ‘We kunnen het’ en dat is iets waar ik stellig in geloof. Samen kunnen we het. Eenvoud in de complexiteit brengen, orde in de chaos scheppen.
Ik word gelukkig als ik mensen kan laten groeien als persoon en professional. Samenwerken om zo mooie dingen te realiseren, is wat mij motiveert. Mensen zien schitteren in wat ze doen, geeft me energie.
Ik geloof heel sterk in persoonlijke ontwikkeling, de kracht van de natuur als inspiratiebron en in het cliché ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’. En dat vertaalt zich in mijn dagdagelijkse leven.
Ik houd van reizen en het leven binnen andere culturen, een lekkere maaltijd en een goed glas wijn in het gezelschap van vrienden en familie. Voor mij hoeft het allemaal niet groots en veel te zijn: ik ben het meest in mijn nopjes op die alledaagse momenten en laat me graag verrassen door de wonderen van iedere dag.
Ik zou dat wel kunnen... leidinggeven
Voorzien van een stevig opleidingstraject voor mijn eerste rol als ‘people & business manager’ werd ik als 27-jarige ‘the field’ ingestuurd.
Mijn eerste kantoor was klein, net zoals mijn team: 4 mensen die het nu met dit blue-ke moesten stellen hadden voordien een senior manager als baas. ‘Ik zal wel tonen dat ik dit kan.’ was mijn credo en daar ging ik voor. No mercy, focus op weinig meer dan resultaten.
Anderhalf jaar later ging ik naar een andere afdeling met een nieuw en groter team dat op diverse locaties zat. Gedreven om ook hier goede resultaten neer te zetten, legde ik mezelf hoge eisen op.
Ik wilde evenveel tijd aan al mijn teamleden geven: zorgen dat ik overal evenveel aanwezig ben en iedereen evenveel aandacht krijgt, dacht ik. En ook bij mijn klanten kon ik niet zomaar even passeren als de nood hoog was, maar echt een actieve rol spelen. En dat betekende ook vaker én langer aanwezig zijn. Het aantal interne meetings dat mijn agenda binnensloop verhoogde gigantisch en daar moest en zou ik goed voorbereid op aanwezig zijn.
Time passed and my energy went.
Niet veel later begon ik uit te kijken naar een rol als vrijwillige HR & Training Advisor. Even ontsnappen aan de waanzin in Zambia, dat was het plan. Na daar 2 jaar gewerkt te hebben, keerde ik vol goede moed en energie naar mijn rol als teammanager. Ik was er rotsvast van overtuigd om ook nu weer het beste van mezelf te geven en elk van mijn, doorheen de jaren groter geworden, team van 25 mannen en vrouwen maximaal te ondersteunen om het beste uit zichzelf te halen. 10 maanden hield ik het vol! En toen schreeuwde mijn lichaam ‘stop!’.
Elke vraag of opmerking was genoeg om te beginnen huilen of te exploderen, slapeloze nachten waren een dagelijkse realiteit en zelfs naar de supermarkt 500 meter van mijn huis ging ik met de grootste moeite. Een bezoek aan de dokter met een week verplichte rust was het moment waarop ik mezelf streng toesprak “Uyttendaele, nu is’t genoeg!”
Een week bedrust was het begin van een grote verandering. Ik leerde wat voor mij echt belangrijk is (en geloof me, dat was meer dan mijn werk), ik kon steeds duidelijker aangeven waar ik wel of niet toe bereid was, ik besefte dat ik niet die ‘alleswetende, allesoplossende, overal aanwezige’ baas moest zijn om een goede manager te zijn voor ‘mijn mensen’ en ik ontdekte dat ik best wel wat dingen uit handen kon geven en dat het dan ook wel goed kwam én ik leerde dat ik mezelf ook mocht tonen als mens. Ik had weer plezier in mijn werk en kreeg er opnieuw voldoening uit.
Ik was trots op mijn topteam: we vierden de successen en de samenhorigheid en onderlinge behulpzaamheid was groot. En ik genoot. Als mens, als manager.
What you see
is what you get
Ik ben nogal hands-on en ben van het no-nonsense kamp. Ik durf dus wel te zeggen waar het op staat. Al dan niet met een humoristische twist. Schrik niet als ik mijn moment kies om ‘effe’ rechtdoor te gaan en de ‘pain point’ te pakken. Dat doe ik vanuit een groot hart voor verbetering en vooruitgang, voor mezelf en voor anderen.
Door mijn reizen in en buiten Europa en het wonen en werken in Afrika is mijn blik iets minder Europees en iets meer werelds gekleurd. En dat is ook te merken aan mijn taalgebruik: een mengeling van Nederlands, Frans en Engels is me niet vreemd. Waar nodig kan ik nog wel een Spaans en Duits sausje toevoegen (aber ja!). En hoewel ik mijn best doe om zo netjes mogelijk te spreken, ben ik een fervent gebruiker van ‘ge’ in plaats van ‘je’. Maar hé, only human here.
Met theorie alleen kom je nergens… ook niet als leidinggevende.
Vergeet al de theoretische leidinggevende shizzle en ga vooral aan jezelf werken! Dát gaat ervoor zorgen dat jij degene bent waar naar geluisterd wordt en dat jij echt gaat genieten in de rol. Wat je leert in opleiding, boeken, webinars, … is interessant én zeker nuttig.
Maar het is in de praktijk dat je pas echt het klappen van de zweep leert kennen én dat je jezelf tegenkomt.
Waar ik na al die jaren absoluut een boompje over kan opzetten is het feit dat ik echt oprecht geloof dat de job van leidinggevende een pak leuker zou zijn als mensen eens wat meer het lef zouden hebben om voor zichzelf, wat ze echt denken en waar ze voor staan, zouden opkomen. Om zich als mens te tonen. En niet als baas. Niet altijd makkelijk, wel mogelijk.
Misschien ook nog wel handig om te weten over mij:
-
ik ben een ‘sucker’ voor structuur en opvolging maar durf mezelf wel al eens te verliezen in de chaos en er een rommeltje van te maken.
En dan ga ik weer direct op zoek naar mogelijkheden om het anders én beter te doen. Oplossingsgericht als ik ben. -
mijn team noemde mij vaak ‘streng maar rechtvaardig’ en wist me mij bij mijn afscheid met een een eigen zang- en danscreatie van ‘Vergeet Barbara’‘ van Will Tura en een drinkbus ‘I’m not bossy, I’m the boss’ tot een harde lach en een traan van diepe ontroering te verleiden.
-
ik hou van strategische gezelschapspellen en liefst van al wil winnen en mij daar ook helemaal op kan verkneukelen als dat het geval is (laat ons zeggen dat er wel wat competitiedrang en resultaatgerichtheid in mijn lijf zit),
-
mijn kast ligt vol met persoonlijkheidsrapporten gaande van MBTI, Insights over Human Design tot een kerntalentenanalyse die me doorheen de jaren telkens weer hetzelfde vertelden over waar ik wel én niet sterk in ben. Alleen was ik met wat daar op papier staat niet zo heel veel: want ik herkende er mezelf echt wel in. ‘t Is pas door echt met mijn persoonlijke ontwikkelpunten aan de slag te gaan dat ik een ander mens werd.
-
ik ben zelf gigagulzig op het vlak van leren en lezen: alles wat ook maar naar persoonlijke ontwikkeling ruikt, weet mijn aandacht te trekken. Resultaat: een verzameling van een honderdtal boeken en een e-reader met een veelvoud daarvan die me vaak al vertellen wat ik al weet maar nog niet in de praktijk heb toegepast.
-
het grootste compliment in mijn leven kreeg ik na mijn tijd als vrijwilliger in Zambia. “Jij hebt ons geleerd wat respect is”, zei één van de office orderlies tegen me toen ik wegging. Dat compliment vergeet ik van m’n leven niet en is voor mij een bevestiging van het belang dat ik hecht aan de mens achter de rol, functie of titel te zien.
Ik kan nog wel een tijdje doorgaan maar het hoeft hier nu ook geen bloemlezing te worden.
Alhoewel, het is wel iets wat me typeert, ik ben nogal een mens van veel en lang, dan weet je dat toch ook nog even.
Mocht je het, na het lezen, nu nog steeds iets hebben van ‘she’s my woman', stuur me dan gewoon een bericht. No strings attached!