In onze 24/7 maatschappij hollen we maar door. De grens tussen werk en privé vervaagt en al helemaal nu velen van ons al een hele tijd tot thuiswerken verplicht zijn. We rennen letterlijk en figuurlijk van hot naar her, ieder moment voelt aan als een race tegen de klok. Er moet nog zoveel en er is zo weinig tijd. We zijn als dat tekenfilmfiguurtje dat 'miep miep' in een razendsnel tempo passeert en weer uit het zicht verdwenen is, nog voor je goed en wel beseft dat het er was.
Velen van ons kregen de gedachte 'tijd is geld' mee en leven daar ook naar.
Want, je kan jouw tijd toch niet verdoen met jawel, niets doen.
Dus, je doen nog meer in nog minder tijd. Je duwt er nog maar wat bij om dan toch nog dat extra vakje van je to do-lijst te kunnen afvinken. En dat blijft niet alleen bij de dingen die je op werkgebied te doen hebt.
Helaas heeft jouw relatie met jouw partner daar onder te lijden of die met jouw kinderen of vrienden.
Je wordt al ongedurig als het vertellen van hoe de dag van jouw partner of kinderen is verlopen niet snel genoeg gaat (in je hoofd passeren ondertussen nog tientallen dingen die je nog zeker vandaag af wil hebben), een bedtijdverhaaltje kan er af en toe nog wel bij maar dan toch wel liefst een kort.
En als het dan eindelijk tijd is om naar bed te gaan, dan nog snel je gezicht reinigen, tanden poetsen, snel naar bed en dan hopen dat je jawel, snel in slaap valt.
En dat, dat gebeurt dan meestal niet. Omdat er nog zoveel in jouw hoofd zit dat er uit wil. Dat aan het kloppen is om gehoord te worden. Om te weten dat het aangepakt zal worden. En daar gaat jouw nachtrust waar je zo naar had uitgekeken dan. Omdat het altijd maar sneller, sneller en sneller moet.
Ik beken, ik heb me daar ook door laten vangen.
Leefde aan een razendsnel tempo en wilde altijd maar meer en meer. Want ik had ook een honger naar meer en meer. Tot ik besefte dat het net die honger, die ijver was die me de das omdeed. Dat die me niet verder bracht maar me eerder achteruit katapulteerde. En dat was nu net niet wat ik voor mezelf voor ogen had.
Het gaf me stress. En door de stress zag ik vaak de dingen niet meer helemaal helder. Kon ik geen oplossingen meer zien. Werd elk probleem veel groter dan het eigenlijk was. De hectiek van de dag werd heer en meester over mijn leven en mijn emoties. En dat wilde ik echt niet.
Dus ging ik verder op onderzoek. En leerde ik vertragen.
En bouw ik nu zeer regelmatig vertraagmomenten in. Zet ik mezelf als het ware voor een tijd 'on mute'.
Zowel binnen het professionele kader waarin ik mij beweeg als in mijn persoonlijke leven.
Die korte pauzes van vertragen helpen me om echt even afstand te kunnen nemen. Om mezelf te kunnen opladen. Om daarna ook weer met energie en goesting aan het volgende te kunnen beginnen.
Zonder dat vertragen, zonder die pauzes ben ik 's avonds geen mens meer. Ben ik als een patatzak die languit op de zetel neerploft en geen fut meer heeft om eender wat te doen.
En, gezien ik me toch graag bezighoud met dingen die me energie geven en die ik leuk vind, kan je waarschijnlijk wel geloven dat dit voor mij niet de ideale invulling van mijn avond is.
Hoe ik dat doe? Heel simpel.
Door een aantal zaken zeer concreet toe te passen in mijn dagdagelijkse realiteit. Verwacht hier nu geen wereldschokkende tips. Neen, wat ik jou hieronder deel gaat niet in het Guiness Book of World Records komen omwille van spectulariteit.
Maar, het zijn wel tips die mij hebben geholpen en tot op vandaag nog steeds helpen om wat trager door het leven te gaan. En, als ik dat kan, jij toch ook, niet?
1. Start jouw dag in traagheid
Ik heb mezelf de voorbije maanden een ochtendritueel eigen gemaakt. Omdat ik het belangrijk vind om niet vanaf het moment dat ik wakker word in high power modus te gaan. Neen, ik gun mezelf dat moment van stilte, dat moment van traagheid.
2. Beweeg trager
Dat was voor mij geen evidente. Ik heb een bepaalde ongedurigheid in mijn lijf en het kan vaak niet snel genoeg vooruit gaan. Maar, door bewust trager te gaan stappen en fysiek te vertragen (ik kreeg ooit de tip om mij te focussen op hoe mijn voet zich afrolt terwijl ik stap), vertraag ik automatisch ook in mijn hoofd.
3. Doe de dingen met aandacht
Aandacht hebben terwijl je alledaagse dingen doet, kan enorm vertragend werken. Zelf doe ik de vaat nog steeds met de hand. Dat neemt meer tijd maar het is voor mij wel een activiteit die me doet vertragen. Die me de tijd geeft om over zaken echt te gaan nadenken. Of om gewoon wat te dagdromen en mijmeren. En terwijl ik dat doe krijg ik vaak ook nieuwe ingevingen om een issue waar ik nog mee worstel te tackelen.
4. Zorg voor gentle reminders
Het is niet altijd makkelijk om jezelf te herinneren het wat trager aan te doen. Zelf heb ik aan mijn pennenzak een eendje hangen dat ik lang geleden de rol van reminder toedichtte. Als het oranje beestje op mijn netvlies passeert dan neem ik even de tijd om even te stoppen met wat ik bezig was en diep in en uit te ademen.
5. Wees opmerkzaam en geniet
Kijk heel bewust naar jouw omgeving en zie wat er rondom jou gebeurt. Neem in je op wat je ziet. Geniet tijdens die wandeling van dat nieuwe groen, de eerste bloemen die hun prachtige kleuren aan jou tonen of van die vogels die jou met hun gekwetter willen verblijden. Sta even stil, haal diep adem en geniet.
6. Gebruik pen en papier
En ga schrijven. Je kan gewoon neerschrijven wat er in jou opkomt. Hoe warrig of samenhangend dat ook mag zijn. Of beantwoord voor jezelf een aantal vragen zoals:
Hoe gaat het echt met mij?
Waar ben ik trots op?
Wat geeft me vandaag energie?
Wat houdt me bezig?
Waar ben ik dankbaar voor?
Heb je het gevoel dat je wel wil vertragen maar dat het jou niet helemaal lukt. Weet dan dat dit tijd nodig heeft. Je hebt je hele leven al van hot naar her gerend, dus het zal nu wel wat inspanning en tijd vragen om jezelf het vertragen eigen te maken. Je kan dit echt leren.
Ik leerde het ook, door het iedere dag opnieuw te proberen en door mijn doel voor ogen te houden: meer energie en tijd voor de dingen die ik belangrijk vind.
En, ik deed het met succes!
Vind je het toch nog moeilijk en wil je er toch graag samen mee aan de slag? Geef me gerust een seintje en we gaan in gesprek over hoe ik jou hierbij kan helpen.
Dat kan eenvoudig via deze link of via een mailtje aan barbara@tikhodza.com
Ik spreek je graag!